Uşaqların davranışı həm xarakterindən, həm də tərbiyəsindən təsirlənə bilər.
Uşağın xarakteri onun anadangəlmə xasiyyətinə, şəxsiyyət xüsusiyyətlərinə və davranışının formalaşmasında rol oynaya bilən genetik quruluşuna aiddir. Məsələn, bəzi uşaqlar təbii olaraq daha introvert və ya ekstrovert, impulsiv və ya ehtiyatlı, empatik və ya eqoist ola bilər və bu xüsusiyyətlər onların başqaları ilə qarşılıqlı əlaqəsinə və müxtəlif vəziyyətlərə reaksiyasına təsir göstərə bilər.
Bununla belə, valideynlik də uşağın davranışının formalaşmasında mühüm rol oynayır. Valideynlər rəhbərlik, struktur və emosional dəstək təmin edir və onlar uşaqların öz emosiyalarını tənzimləməyi, başqaları ilə ünsiyyət qurmağı və problem həll etmə bacarıqlarını inkişaf etdirməyi öyrənmələrinə təsir göstərə bilərlər. İstiqanlılıq, həssaslıq, ardıcıllıq və müsbət gücləndirmə kimi valideynlik təcrübələrinin uşaqlarda müsbət davranışları təşviq etdiyi, sərt cəza, laqeydlik və ya ardıcıl olmayan nizam-intizam kimi mənfi təcrübələrin isə mənfi nəticələrə səbəb ola biləcəyi göstərilmişdir.
Nəhayət, həm xarakterin, həm də valideynliyin uşağın davranışına töhfə verdiyini qəbul etmək vacibdir. Uşaqlar öz fitri xüsusiyyətlərinə malik unikal fərdlərdir, lakin onların müsbət davranışları inkişaf etdirmək və inkişaf etdirmək üçün dəstəkləyici və tərbiyəedici mühitlərə də ehtiyacları var.
Asiman Xəlili
Vətən Naminə Mətbuat Xidməti