Bu, İon dənizindəki Navarino körfəzində (indiki Pilos) döyüşən dəniz döyüşü idi. Münaqişə Böyük Britaniya, Fransa və Rusiyanın birləşmiş qüvvələrinə qarşı Osmanlı İmperiyasının və onun Misir müttəfiqinin donanmalarını cəlb etdi.
Yunan İstiqlal Müharibəsi (1821-1829) Yunan xalqının Osmanlı hökmranlığından qoparaq müstəqil Yunan dövləti qurmaq uğrunda apardığı mübarizədir. Münaqişə Yunan davasına rəğbət bəsləyən böyük Avropa dövlətlərinin, xüsusilə İngiltərə, Fransa və Rusiyanın diqqətini çəkdi.
Osmanlı imperiyası və Osmanlı hökmdarlığı altında yarı muxtar vassal dövlət olan Məhəmməd Əlinin Misiri Yunan üsyanını yatırmağa çalışırdı. Buna cavab olaraq Avropa dövlətləri yunanlar adından müdaxilə etmək qərarına gəldilər. İngilis, Fransız və Rus donanmaları Yunan mülki əhalisini qorumaq və Osmanlılara diplomatik təzyiq göstərmək məqsədi daşıyan müttəfiq Aralıq dənizi eskadronunu yaratdılar.
Navarino döyüşü birləşmiş Avropa donanması körfəzdə Osmanlı-Misir donanması ilə qarşılaşdıqda baş verdi. İbrahim paşanın komandanlığı altında Osmanlı-Misir donanmasının tərkibində həm yelkənli gəmilər, həm də buxarla işləyən gəmilər var idi.
Döyüşün özü xaotik idi və müttəfiq qüvvələrin həlledici qələbəsi ilə nəticələndi. Admirallar Edvard Kodrinqton (İngilis), Henri de Rigny (Fransız) və Login Geidenin (rus) komandanlıq etdiyi ingilis, fransız və rus birləşmiş donanması Osmanlı-Misir donanmasını faktiki olaraq məhv etdi. Avropa gücləri genişmiqyaslı döyüşə başlamaq niyyətində deyildilər, lakin bir sıra anlaşılmazlıqlar və təxribatlar döyüşə səbəb oldu.
Navarino döyüşünün nəticələri əhəmiyyətli nəticələr verdi. Avropa gücləri yunanları qorumaq və danışıqlar yolu ilə həll etmək üçün müdaxilə etsə də, Osmanlı İmperiyası bu hadisəni öz suverenliyinin pozulması kimi qiymətləndirdi. Osmanlı Sultanı II Mahmud 1827-ci ildə Yunanıstanın müstəqilliyini tanıyan London müqaviləsini qəbul etmək məcburiyyətində qaldı, lakin Osmanlı İmperiyası ilə Avropa dövlətləri arasında gərginlik davam etdi.
Navarino döyüşü, Yunanıstanın İstiqlal Müharibəsində bir dönüş nöqtəsi oldu və bölgədəki Osmanlı hökmranlığının sona çatmasını sürətləndirdi. Münaqişə nəhayət, 1830-cu ildə Avropanın dəstəyi ilə müstəqil Yunanıstan Krallığının yaradılmasına gətirib çıxardı.
