Perrino (1989) bitkilərin becərilməsini altı fazaya bölür, bunlar; 1. Bitkilərin becərilməyə başladığı ilk illərdə insan bütün bitki növlərində çox böyük genetik fərqlərə malik idi və bu genetik fərqlər arasında ən çox bəyəndiklərini topladı. Bu seçilmiş, yarı becərilən bitkilər, yaşamaq üçün insan köməyi tələb olunmağa başladığı bir vaxtda ibtidai əkin və məhsul yığımı texnikalarının tətbiqi ilə kənd təsərrüfatının başlanğıcını qoydular.
2. Bəşəriyyət eyni coğrafi bölgədə yeni yaşayış məskənləri yaratmış, becərdiyi və ya becərməyə başladığı bitkilərin toxumlarını bu yeni yaşayış məntəqələrinə gətirmişdir. Bu yeni qəsəbələrdə bu əraziyə uyğunlaşdırılmış yeni bitki növləri seçilmişdir.
3.Yeni məskunlaşma sahələri tapıldı.Bu yeni yerlər mədəni bitkilərin mənşəyindən uzaq olduğu üçün bu bölgədə becərilən bitkilərin yabanı bitkiləri yox idi.Ona görə də təbii yolla kəsişmə şansı olmadığından genetik dəyişmə azaldı. vəhşi olanlar. Bəzi ekoloji şəraitdə alaq otları və ya yeni becərilən bitkilər əvvəllər becərilən bitkilərdən daha yaxşı nəticə verdilər, buna görə də onların yeni məhsul bitkiləri kimi becərilməsi başladı.
4. Yeni ərazilər tapılıb məskunlaşdıqca mədəni bitkilərin toxumları bu ərazilərə köçürülürdü. Bu yerlər bitkilərin ilkin mənşəyindən uzaq olduğu üçün genetik fərqlər yabanı olanlarla hibridləşmə yolu ilə deyil, təbii mutasiyalar nəticəsində formalaşmış və təbii seçmə yolu ilə bu bölgələrə uyğunlaşan bitkilər olmuşdur. Kənd təsərrüfatının ilk illərində istifadə olunan 3000-ə yaxın bitki növündən 200-ü yaxşı səviyyəyə çataraq mədəni bitki kimi yerini tutmuşdur.
5.Kənd təsərrüfatı tarixinin bu yeni mərhələsində seleksiyaçılar səhnəyə çıxdı və yeni yüksək məhsuldar və keyfiyyətli, daha uyğunlaşa bilən sortlar yetişdirildi.
6. Yüksək məhsuldarlıqla yetişdirilən, lakin dar genetik müxtəlifliyə malik bu yeni sortlar ənənəvi sortları geniş genetik baza ilə əvəz etdi.
Kultivasiya zamanı bitkilərdə müxtəlif fizioloji və morfoloji dəyişikliklər baş verir. Baş verən fizioloji dəyişikliklər arasında sürətli və vahid cücərmə, toxumun və ya meyvənin ləngiməsi, inkişaf mərhələlərinin dəyişməsi, bitki ölçüsünün artması, böyümə və fotosintez sürətinin artması, bitki çəkisinin orqanlar arasında paylanması saymaq olar.
